ماسه، گراول، سیمان، آب، مواد افزودنی ریز دانه و مواد افزودنی شیمایی از مهمترین سازندههای بتن است که در ادامه به آنها پرداخته شده است.
ماسه و گراول تقریباً تشکیل دهنده ۷۵ درصد از وزن و ۶۵ درصد از حجم شاتکریت هستند. ترکیب زمینشناسی شاتکریت تأثیر بالقوهای بر ویژگیهای کاربرد پذیری و سفت شدگی بتن دارد. نسبت آب به سیمان تاثیر مهمی در ماندگاری و مقاومت بتن دارد. این نسبت به طور معمول بین ۰/۴ تا ۰/۵ است.
مواد افزودنی ریز دانه شامل خاکستر، خاکستر بادی و دوده سیلیس میشود و به منظور امکان پذیر کردن کاربریهای مختلف مورد استفاده قرار میگیرند که در زیر به مواردی از آن اشاره شده است.
- برقراری تعامل میان مواد ریز دانه و درشت دانه.
- بهبود ویژگیهای ماندگاری و مقاومت.
- افزایش ظرفیت نگهداری آب.
- کاهش فشار لازم برای پمپ کردن در طول اجرا.
مواد افزودنی شیمیایی هم شامل اکسلتور یا شتاب دهنده، نرمکنندهها، بازدارندهها یا کند کنندهها و تثبیتکنندهها میشوند. شتابدهندهها در واقع فرایند سفت و سخت شدن بتن و ایجاد مقاومت اولیه در بتن را تسریع میبخشند. بر خلاف دیگر افزودنیها، شتاب دهندهها دقیقاً قبل از اجرا به آن اضافه میشوند. نرم کنندهها یا روانسازها موجب افزایش سیالیت بدون کاهش مقاومت میشوند. بازدارندهها هم در واقع فرایند هیدراته شدن را کنترل میکنند. تثبیت کنندهها هم موجب افزایش چسبندگی میان ذرات میشوند.